Profesja Cyrulik

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 3,6%
Ekstrakt: 9,4%
IBU: 7
Zawiera: słody – jęczmienny, wędzony, pszeniczny; chmiele – Perle, Hallertauer Tradition; drożdże – German Wheat; bakterie – actobacillus brevis, lactococcus lactis, lactobacillus plantarum, lactobacillus delbrueckii
Smoked Berliner Weisse, niefiltrowany, niepasteryzowany

Etykieta z fajną grafiką, w stylu pozostałych piw Profesji.

Kolor – bursztynowy, nieprzejrzysty
Piana – brak, jest tylko cienka obwódka
Zapach – mocno wędzony, dymiony, aromat palonego ogniska, troszkę kiszony
Smak – sprawia wrażenie jakby się piło połączenie kwasu z kapusty kiszonej z wodą z ogniska – bardzo dużo nut dymionych, wędzonych i takich nieco surowych.

Nie jest to na pewno standardowa „woda po szynce”, ale całkiem sympatyczne.

 

Kwas Beta

Objętość: 0,5l
Ekstrakt: 9%
IBU 18
Alkohol: 3,2%
Słody: pilzneński, pszeniczny jasny, monachijski typ I, dymiony bukiem
Chmiele: Strisselspalt, Hersbruker
Dodatki: bakterie kwasu mlekowego Lactobecillus Helveticus
Drożdże: US-05
Oficjalnie jest to Lichtenhainer, czyli takie trochę pszeniczne grodziskie
Piana: biała obwódka
Kolor: mętne, złoto-białe
Zapach: słodkie owoce, coś kwaśnego
Smak: kwas, woda z dużą ilością cytryny, ciut wędzone, nie jest wodniste ale chmielu też nie czuć
Strasznie kwaśne, ale w sumie lekkie. Fajne do protestowania i na upały, ale raczej drugi raz pić nie będę.

 

Siwy Miś

Objętość: 0,33 l
Alkohol: 6,2%
Ekstrakt: 16%
Zawiera: słody – pszeniczny wędzony, jęczmienny wędzony; chmiele – Sybilla, Marynka; drożdże – Safale US-05.
Niefiltrowane, niepasteryzowane.

Kolor – bursztynowy.
Piana – brudno białą, niewielka, małe pęcherzyki, osadza się.
Zapach – mocno palony i dymiony, ale nie pachnie szynką, tylko dymem z ogniska i palonym drewnem.
Smak – bardzo przyjemny, dymu z ogniska, palonego drewna, ale wciąż czuć w tym piwo. Pod koniec lekka goryczka.

Bardzo pijalne, przyjemne, na pewno do kolejnego kupienia.

 

Sophia

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 2,7%
Ekstrakt: 7,8%
IBU: 21
Zawiera: słody – pszeniczny grodziski; chmiel – Iunga; drożdże – Safale US-05/
Pasteryzowane. Piwo grodziskie.

Tym razem Sophia z grodziskiego Olimpu czyta sobie książkę w bibliotece…

Kolor – blady złoty, nieprzejrzysty.
Piana – białą, obfita, bardzo sztywna, osadza się.
Zapach – wędzony, w pierwszej chwili czułam też mocno kiszoną kapustę.
Smak – głównie wędzony (mocno) i do tego silny smak wody mineralnej (ale nie gazowanej).

Taka mineralka z wędzonym posmakiem, na pewno nie piwo. Da się wypić, ale z piwem ma niewiele wspólnego.

 

Grodziskie 2.0

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 2,5%
Ekstrakt: 7,8%
IBU: 21
Zawiera: słody Weyermann, pszeniczny Grodziski, wędzony dymem z dębu,
chmiel lubelski, drożdże
Piwo górnej pasteryzowane, niefiltrowane
Typ: Piwo Grodziskie – Gose

Taka ciekawostka na początek: przed wojną Piwo Grodziskie było zalecane przez lekarzy rekonwalescentom oraz chorym na żołądek i cukrzycę.

Kolor – podobny do koloru piwa pszenicznego, mętny.
Piana – niewielka, jasna, nie osadza się.
Zapach – wody grodziskiej oraz silny aromat wędzenia. Lekko czuć cytrusy.
W smaku – silnie czuć wodę grodziską oraz smak wędzenia. Lżej da się
wyczuć posmaki pszeniczne i drożdżowe.
Dość wodniste.

Piwo nie jest złe, ale bardziej przypomina wędzoną (!) wodę mineralną z
domieszką piwa niż piwo. Przejdzie, ale tylko w upalny dzień.