Pivovaria Koźlak

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 7,5%
Ekstrakt: 16,3%
Zawiera: słód jęczmienny, chmiel, drożdże
Koźlak niefiltrowany, niepasteryzowany

Piwo mini browaru radomskiego Pivovaria. Piłyśmy lane w ichniej restauracji / browarze, ale opisywana jest wersja butelkowa.

Kolor – ciemno brązowo-miedziany, przejrzysty
Piana – ecru, niewielka, lekko oblepia szkło
Zapach – słodki, karmelowy, palony karmel, delikatnie słodowy
Smak – lekko karmelowy, słodowy, lekka goryczka pod koniec, trochę orzechowy.

W sumie delikatny dość jak na koźlaka, ale bynajmniej nie wodnisty, czuć konkretny smak. Przyjemnie się piło,

 

Pinta MaiBock Grand Prix

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 6%
Ekstrakt: 15,5%
IBU: 25
Zawiera: słody jęczmienne i pszeniczne Weyermann: pilzneński, pszeniczny jasny, Carahell; chmiel Hallertau Hersbrucker (DE); drożdże Fermentis Saflager W34/70
Koźlak majowy

Piwo uwarzone wg zwycięskiej receptury Jakuba Baranowskiego, zwycięzcy 3 edycji Warszawskiego Konkursu Piw Domowych.

Kolor – herbaciany, przejrzysty
Piana – nikła, znika od razu, biała
Zapach – czuć lekki chmiel i słód
Smak – delikatnie chmielowy, lekka goryczka, delikatnie słodowy

W sumie przyjemne, acz jednak czuć, że jest to mocny lager a nie koźlak (brakowało mi nut karmelowych). Ale ok.

 

Triechgornoje (Trzy Góry)

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 5%
Ekstrakt: 12%
Zawiera: słód jęczmienny jasny, chmiel
Piwo jasne, pasteryzowane, filtrowane

Fajna flaszka – „bączek” z uszkiem u góry.

Kolor – bursztynowy, przejrzysty
Piana – biała, niewielka, drobne pęcherzyki, trochę się osadza
Zapach – lekko czuć słodem, ale bardzo słabo, trochę plastikiem
Smak – nie jest wodniste, lekko cierpkie, czuć nieco chmielu

W sumie złe nie jest, nie jest bardzo wodniste, ale też nie wyróżnia się niczym szczególnym.

 

2Bratanki Black Army

Objętość: 0,33 l
Alkohol: 9%
Zawiera: chmiel, drożdże, glukoza, karmel, słód

Na czarno-białej etykiecie wizerunek krwawego Hrabiego Drakuli. A z tyłu jak zwykle dowcipny komentarz :).

Kolor – brązowo-miedziany, przejrzysty
Piana – jasnokarmelowa, małe pęcherzyki, redukuje się do obrączki
Zapach – krople żołądkowe, balsam Ryski, lekko słodki, rodzynkowy
Smak – w smaku trochę przypomina krople żołądkowe, ale dosładzane, nieco czuć kawę, trochę nut palonych i karmelowych, lekko burbon albo sherry

Dość mocne, ziołowe, ale nie gorzkie tylko raczej słodkawe, bardziej przypomina słodką ziołową nalewkę niż piwo. Ale można spróbować.

 

Fabryka Piwa Bok Bok

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 8,0%
Ekstrakt: 19%
IBU: 28
Zawiera: słody – monachijski, pilzneński, Caramunich, Carared, melanoidynowy; chmiele – Marynka, Lubelski; drożdże – w-34/70
Pasteryzowane

Na etykiecie rysunek przedstawiający kartę do gry z podwójnym kozłem.

Kolor – czerwono-brązowy
Piana – jasnokarmelowa, średnia, drobne pęcherzyki, zostawia kożuch
Zapach – rodzynki, miód, suszone owoce
Smak – rodzynkowo-miodowy, lekko winny, trochę piwo ciemne miodowe, nieco przypomina piwa belgijskie.

Dobre, ale lekkie – nie czuć ilości % których ma sporo. Fajne :).

 

Manufaktura Piwna Dubel

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 7,9%
Zawiera: słody jęczmienne, chmiel.
Piwo ciemne, pasteryzowane.

Kolor – czerwonawy / miedziany.
Piana – ecru, drobne pęcherzyki, średnia, nie osadza się.
Zapach – bardzo delikatny, słodki, karmel na granicy autosugestii.
Smak – pomimo tego, co obiecuje etykieta – w piwie czuć głównie wodę, lekko palony karmel i słód. Wysokich procentów również (o dziwno i na szczęście) w smaku nie czuć. W sumie – w ogóle mało co w tym piwie czuć…

 

Koźlak Jurajski

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 6,5%
Ekstrakt: 16,5%
Zawiera: słody – pilzneński, monachijski, wiedeński, chmiel – lubelski i Marynka, drożdże W 34/70.
Piwo dolnej fermentacji, pasteryzowane, filtrowane.

Na etykiecie – a jakże – kozioł.

Kolor – mocnej herbaty albo miodu spadziowego.
Piana – ecru, niewielka, osadza się.
Zapach – bardzo słaby, czuć nieco ciemne, palone słody, trochę tytoniu.
Smak – lekko słodki, słodowy, palony, czuć też trochę kwaskowatość i tytoń.

Niestety te zapachy i smaki są wyczuwalne bardzo słabo i dość się namęczyłam, żeby je znaleźć; głównie wyczuwalna jest woda. Kolejne ostatnimi czasy piwo z Browaru na Jurze, które się okazało być sikaczem bez charakteru.

 

St. Sebastiaan

Objętość: 0,5l
Alkohol: 7,5%
Raz piszą, że to dopplebock raz, że grand cru (na etykiecie); zawsze miałam wrażenie, że to jednak co innego….
Ciekawa, ciężka kamionkowa butelka zamknięta zwykłym kapslem; porcelanowy korek jest tylko dodatkiem.
Piana: średnia, gołębia, lekka, szybko opada
Kolor: złoty bursztyn, transparentny
Zapach: chmiel, lekka nuta winnych owoców, kolendra, nie czuć drożdży
Smak: wiśnie, truskawki, kojarzy się trochę cukierkowo, owoce winne, lagerowa nuta chmielu, wysokie wysycenie i o dziwo brak posmaku drożdży.
Takie trochę nieślubne dziecko owocowego musującego wina z niezłym lagerem.
W sumie jest to dosyć ciekawa mieszanka i miło zaskakuje brak drożdży w smaku i zapachu, jednak jest trochę za drogie jak na eksperyment smakowy, ale pocieszeniem po wysokim rachunku jest fajna kamionkowa butelka.

 

Velkopopovicky kozel – cerny

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 3,8%
Zawiera: słody jęczmienne: jasny, bawarski, karmelowy i palony, chmiel i wyciąg z szyszek chmielowych, cukier.
Piwo ciemne, pasteryzowane.

Velkopopovicky’ego Kozela już raz opisywałam – tamten poprzedni (warzony w Velkych Popovicach) był całkiem niezły. Ten opisywany przez mnie dziś (warzony w Plzenskym Prazdroju) – wręcz przeciwnie.

Etykieta tak jak w przypadku poprzedniego Kozela przedstawia stojącego koziołka, trzymającego w przednich nóżkach kufel z piwem. Niestety, na tym podobieństwa obu piw się kończą.

Piana – niewielka, szybko opadła.
Kolor – ciemnobrązowy.
Zapach – trudno tu mówić o „zapachu”, raczej właściwszy byłby „smród”. Piwo śmierdzi przypalonym chlebem albo spalonym pop-cornem.
Smak – ten Kozel smakował czymś bardzo przypalonym, wymieszanym z popiołem albo wodą po petach.

Straszliwe świństwo, trafiło do zlewu.

 

55 – Bock Hallertau Cascade

Objętość: 0,5 l
Alkohol: 6,3%
Ekstrakt: 16%
Zawiera: słód jęczmienny jasny, chmiel Hallertau Cascade, drożdże.
Typ: Single Hop, pasteryzowane.

Prosta etykieta z rombem i liczbą 55 – tak jak u wszystkich piw z tej serii Gościszewa. Taka ciekawostka – liczba 55 jest nawiązaniem do krajowej 55-tki przy której leży browar.

Kolor – czerwono-bursztynowy.
Piana – biała, niewielka, osadza się.
Zapach – słodki, owocowy, trochę winny, czuć też rodzynki.
Smak – lekko słodki, owocowy, czuć czerwone owoce i suszone (rodzynki), również drożdże winne i delikatnie chmiel.

W sumie pijalne piwo, ale szału wielkiego nie ma. Do tego się czepię, że w ogóle nie kojarzy się smakowo z koźlakiem.